Ιστορια
H ελληνική μυθολογία αναφέρει ότι το νησί αυτό κατοικήθηκε από τους βοσκούς που προέρχονταν από τη Δυτική Ελλάδα και έψαχναν για βοσκοτόπια. Επειδή οι περισσότεροι από αυτούς ήταν άντρες, το νησί ονομάστηκε τότε Πολύαντρος. Από εδώ προέρχεται η συνήθεια των ναυτικών να ονομάζουν το νησί Πολύκαντρο.Αργότερα κατοικήθηκε από τους Κρήτες υπό το γιο του Μίνωα Φολέγανδρο. Από επιγραφές όμως που βρέθηκαν στη νήσο οι πρώτοι κάτοικοι πρέπει να ήταν Δωριείς από τη Σαντορίνη του γένους των Αιγιδών. Στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας στο νησί λατρεύονταν η Άρτεμη και ο Απόλλωνας.
Υπάρχουν δύο πιθανές εκδοχές για το όνομά της: α) ονομάστηκε από τον Μινωικό πρίγκηπα Φολέγανδρο (τρανοί ταξιδευτές οι Μίνωες έφτασαν εδώ από τη Βόρεια Κρήτη) ή β) έρχεται από τη Φοινικική λέξη "Phelekgundari" που σήμαινε "ξερός τόπος".
Έχουν βρεθεί παντού στο νησί αρχαία ερείπια (κυρίως Ρωμαϊκά) καθώς και Μεσαιωνικά αντικείμενα, μάρτυρες των πολλών εθνικοτήτων και φυλών που κατοίκησαν στο νησί παλαιότερα. Από εδώ πέρασαν Δωριείς, Ίωνες, Αθηναίοι, Ρωμαίοι, Eνετοί και τελευταίοι οι Ρώσοι οι οποίοι το παρέδωσαν στη Τουρκική δικαιοδοσία το 1617. Ερημώθηκε το 1715 μετά την απόβαση του Τούρκου ναύαρχου Τζανούμ Χότζα που το λεηλάτησε και εποικίστηκε ξανά περίπου το 1770.
Από το 1900 έως το 1970 η Φολέγανδρος απετέλεσε τόπος εξορίας πολιτικών κρατουμένων. Οι πολιτικοί κρατούμενοι παρακολουθούνταν από ένα μεγάλο αριθμό χωροφυλάκων. Οι εξόριστοι έπρεπε να παρουσιάζονται καθημερινά στη χωροφυλακή που τους παρακολουθούσε στους περιπάτους τους και ιδιαίτερα όταν κολυμπούσαν. Οι εξόριστοι καταπιάνονταν με χειρονακτικές εργασίες και αποκτούσαν άριστες σχέσεις με τους κατοίκους του νησιού. Συχνά έφτιαχναν πολύ ωραία έργα τέχνης, επιδόθηκαν ιδιαίτερα στην ξυλογλυπτική και συχνά συμμετείχαν στα γλέντια, τις γιορτές και τα πανηγύρια του νησιού.
ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Η Φολέγανδρος είναι ένα πανέμορφο νησί που κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφο τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, την ομορφιά και το μυστήριο που την περιβάλει. Πολύ πρόσφατα έγιναν οι πρώτες τουριστικές υποδομές που ευτυχώς δεν έχουν αλλοιώσει τη φυσιογνωμία του όμορφου νησιού. Οι κάτοικοι διατηρούν ακόμα τους αργούς, ήρεμους ρυθμούς ζωής, τα αρώματα και τις γεύσεις του νησιού τους. Το νησί της Φολεγάνδρου, πριν την εμφάνιση του τουρισμού, γνώρισε την εγκατάλειψη, λόγω του άγονου εδάφους και της απομόνωσης που γνώρισε μέσα στους αιώνες. Οι περισσότεροι κάτοικοί της επέλεξαν την μετανάστευση αναζητώντας μια καλύτερης ποιότητας ζωή, ενώ αυτοί που έμεναν πίσω με υπεράνθρωπες προσπάθειες κατόρθωσαν να ανταπεξέλθουν και μπορέσουν να έχουν τα προς το ζην.
Η ανάπτυξη της «Θεμωνιάς» (χαρακτηριστική αγρό-κτηνοτροφική οργανωμένη και αυτάρκης μονάδα) και της «ξερολιθιάς» (χτιστοί τοίχοι στις πλαγιές που σχημάτιζαν πλατιά σκαλοπάτια για την συγκράτηση του νερού και του χώματος) είναι παραδοσιακές μορφές δόμησης και επέμβασης στο περιβάλλον που συναντώνται και σε άλλα νησιά των Κυκλάδων. Οι ξερολιθιές βοήθησαν αφ' ενός στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας σε μεγάλο βαθμό δίνοντας μια λύση για να ξεπεραστούν οι φυσικές δυσκολίες και αφ' ετέρου στην καλλιέργεια της άγονης γης, συγκρατώντας το πολύτιμο χώμα πάνω στα άγονα βράχια. Οι αντιξοότητες που αναγκάζονταν να ξεπεράσουν και οι επιδράσεις που δέχτηκαν από τους εξόριστους που ήρθαν στην Φολέγανδρο, είναι κάποια από τα στοιχεία που συνέβαλαν στην διαμόρφωση του κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά και στην εδραίωση ενός βαθιά θρησκευόμενου χαρακτήρα στους κατοίκους της. Όπως στα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων, που γνώρισαν πρόσφατα την γρήγορη ανάπτυξη του τουρισμού, έτσι και στην Φολέγανδρο υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων που επιμένουν στις παλιές τους συνήθειες σε πείσμα των καιρών και άλλων που προσαρμόζονται πιο εύκολα στις καινούργιες επιδράσεις και ανάγκες του τόπου με την καθιέρωση του τουρισμού.
Η Φολέγανδρος είναι ένα πανέμορφο νησί που κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφο τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, την ομορφιά και το μυστήριο που την περιβάλει. Πολύ πρόσφατα έγιναν οι πρώτες τουριστικές υποδομές που ευτυχώς δεν έχουν αλλοιώσει τη φυσιογνωμία του όμορφου νησιού. Οι κάτοικοι διατηρούν ακόμα τους αργούς, ήρεμους ρυθμούς ζωής, τα αρώματα και τις γεύσεις του νησιού τους. Το νησί της Φολεγάνδρου, πριν την εμφάνιση του τουρισμού, γνώρισε την εγκατάλειψη, λόγω του άγονου εδάφους και της απομόνωσης που γνώρισε μέσα στους αιώνες. Οι περισσότεροι κάτοικοί της επέλεξαν την μετανάστευση αναζητώντας μια καλύτερης ποιότητας ζωή, ενώ αυτοί που έμεναν πίσω με υπεράνθρωπες προσπάθειες κατόρθωσαν να ανταπεξέλθουν και μπορέσουν να έχουν τα προς το ζην.
Η ανάπτυξη της «Θεμωνιάς» (χαρακτηριστική αγρό-κτηνοτροφική οργανωμένη και αυτάρκης μονάδα) και της «ξερολιθιάς» (χτιστοί τοίχοι στις πλαγιές που σχημάτιζαν πλατιά σκαλοπάτια για την συγκράτηση του νερού και του χώματος) είναι παραδοσιακές μορφές δόμησης και επέμβασης στο περιβάλλον που συναντώνται και σε άλλα νησιά των Κυκλάδων. Οι ξερολιθιές βοήθησαν αφ' ενός στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας σε μεγάλο βαθμό δίνοντας μια λύση για να ξεπεραστούν οι φυσικές δυσκολίες και αφ' ετέρου στην καλλιέργεια της άγονης γης, συγκρατώντας το πολύτιμο χώμα πάνω στα άγονα βράχια. Οι αντιξοότητες που αναγκάζονταν να ξεπεράσουν και οι επιδράσεις που δέχτηκαν από τους εξόριστους που ήρθαν στην Φολέγανδρο, είναι κάποια από τα στοιχεία που συνέβαλαν στην διαμόρφωση του κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά και στην εδραίωση ενός βαθιά θρησκευόμενου χαρακτήρα στους κατοίκους της. Όπως στα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων, που γνώρισαν πρόσφατα την γρήγορη ανάπτυξη του τουρισμού, έτσι και στην Φολέγανδρο υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων που επιμένουν στις παλιές τους συνήθειες σε πείσμα των καιρών και άλλων που προσαρμόζονται πιο εύκολα στις καινούργιες επιδράσεις και ανάγκες του τόπου με την καθιέρωση του τουρισμού.
No comments:
Post a Comment